Sted

Myśleć mogę tylko w skali

Mikro lub makro

Kiedy rano dotykam

Rozgrzanych pleców chłodną dłonią

Albo jak patrzę w gwiazdy

I szukam tej dziewczynki

O której mówił mi Sted

Jak jeszcze byliśmy dzieciakami

Wcale nie jestem szczęśliwsza

Niż wtedy kiedy chowaliśmy się

Pod jedną kołdrą

Żeby nie było, że znów nie spałam 

Całą noc, że czekałam cudów

Mój poziom szczęścia

Utrzymuje się w miejscu

Odkąd dowiedziałam się

Że jestem człowiekiem 

I mogę wszystko

Mówisz, że ją znalazłeś

A ja myślę, że to nieprawda

Skoro zostawiła Cię w szpitalu

Na zamęczenie przestworem

Ja codziennie zatrzymuję się na moment

I rzucam rękę w przeszłość

Czekam aż w końcu Cię utuli

Dalej na cud

Kędzierska '16