Oczy

Była raz taka jedna

Oczy miała jak korony dębów na tle wieczoru

Prosiła: wydłubcie mi oczy. Biedna

Nie dali. Odwzajemniali wielkie spojrzenia

Wzrok nie dawał jej spokoju

Widziała na przestrzał duże i małe
Toczenie kamieni kolejnych
Kolejnych istot sromotne stromizny
Oczy miała piękne doprawdy
W końcu wypłakały się same.

Kędzierska '15